Na een korte blik van de moraalpolitie daal ik af richting het metronetwerk.  In een stampvolle metro neem ik afscheid van de miljoenenstad Teheran om richting Kashan met de bus te reizen. Ondanks dat ik al snel gewend ben geraakt aan de vriendelijke mensen blijft het me opvallen dat iedereen naar me glimlacht.

De meeste toeristen die naar het zuiden reizen maken geen tussenstop in Kashan, maar gaan vaak gelijk door naar Esfahan en dat is zonde. In de trein van Istanbul naar Teheran had ik gehoord dat ik zeker Kashan moest bezoeken. Het zou een prachtige stad zijn midden in de woestijn met grote huizen uit de 19^e eeuw. En ja, daar heb ik zeker geen spijt van gekregen.

Busreis van Teheran naar Kashan

Door de woestijn van Teheran naar Kashan

Vanaf de Tehran South Bus Terminal vertrekken alle bussen richting het zuiden van Iran, ook mijn bus richting Kashan vertrekt hier regelmatig. Meteen bij de ingang kom ik iemand tegen die de drie uur durende busreis verzorgd naar Kashan. Voor 70.000 rial, ongeveer 2 euro, heb je een ticket en krijg je ook drinken en wat te eten in de bus erbij.

Een eerste tip is dat het goed is om de cijfers van de Iraanse taal, het Farsi, uit het hoofd te leren om de prijzen en de vertrekpunten goed te onderscheiden. Bij geen enkele busreis heb ik gemerkt dat ze andere prijzen rekenden tussen toeristen en Iraniers, taxichauffeurs proberen dat wel.

In Iran kunnen mensen bij de langeafstandsbussen opstappen bij het station, maar ook onderweg door gewoon een hand op te steken. Ook zijn er een aantal semi-officiele opstapplekken, bijvoorbeeld langs de snelweg.

Net buiten Teheran stapt een dienstplichtige militair uit Qom in en gaat naast me zitten. Zijn Engels is goed en al snel komen we in gesprek over Nederland, Iran, de dienstplicht en studeren aan de universiteit. Hij vertelde dat alle Iraniers 21 maanden dienstplicht hebben waarna ze hun paspoort en rijbewijs verkrijgen. Bij het uitstappen in Qom krijg ik zijn telefoonnummer, mocht ik in de problemen komen of in Qom willen overnachten kan ik altijd bellen. Ik dank hem vriendelijk.

Taxi altijd nodig

Een verlaten taxi op de weg naar Kashan

Onderweg bemerk ik dat er een toerist voor me in de bus zit, althans dat denk ik omdat ze met haar medepasagiers Engels spreekt en veel naar buiten kijkt. In Kashan spreek ik haar aan om een taxi te delen, ze gaat akkoord en bij de onderhandeling over de prijs bemerk ik dat ze er bijzonder goed in is. Meer dan de helft van de originele prijs gaat er af. Een taxi is bijna altijd nodig, aangezien veel busterminals net buiten de stad liggen.

Ehsan Guest House in Kashan

Helaas wil deze taxichauffeur ons heel graag bij een bepaald hostel droppen, maar daar ga ik niet mee akkoord en blijf aandringen op de gegeven straat. Dat dit gebeurt is een uitzondering. Uiteindelijk kom ik bij de in de Lonely Planet gevonden Ehsan Guest House aan. Een vierpersoons dorm inclusief ontbijt kost ongeveer 400.000 rial, ongeveer 11 euro per nacht. Hiervoor krijg je een mooie kelderkamer met ventilator en koelkast, de kamer is te bereiken via de prachtige binnentuin. Mijn kamergenoten zijn twee Chinezen en een Duitser.

De binnentuin van Ehsan Guest House

Nok, nok, twee deurkloppers

De rest van de dag besteedt ik aan de verkenning van Kashan. Een bezoek aan de bazaar, een paar kleine  winkeltjes en het rondstruinen door de woonwijken van een stad met meer dan 275.000 inwoners. Iets wat opvalt als je in Kashan rondloopt zijn de deuren van de huizen.

Een toegangsdeur in Kashan

De meeste deuren hebben namelijk twee deurkloppers. Vaak is de linkerklopper rond en dik, te gebruiken voor een vrouw. De rechterklopper is lang en dun, te gebruiken voor een man. Door de verschillende vorm van de kloppers hebben ze een ander geluid. Zodoende kan diegene in huis horen wie aan de deur klopt en of een vrouw ofeen man de deur moet openen.  Na flink ronddwalen in de wijken rondom het centrum trakteer  ik mezelf op een meloenshake. Oh oh,  echt enorm lekker en een aanrader! En zeker niet de laatste van de reis.

Een bezoek waard in Kashan

Bagh-e Fin – een bijzondere tuin die genoteerd staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Speciaal gemaakt voor Shah Abbas I. De tuin heeft cederbomen van meer dan 500 jaar oud, opvallend is dat Kashan in een woestijn ligt maar de tuin volop water bevat.

Bazaar – In Kashan zijn twee bazaren te vinden. Het zijn prachtige plekken om in de avonduren door heen te dwalen of een lekkere kop thee te drinken.

Traditionele huizen – Kashan heeft een groot aantal traditionele huizen die gebouwd zijn in de 19^e eeuw. Een groot aantal zijn beschadigd geraakt, maar ook een aantal zijn gerestaureerd en open voor het publiek. Ze hebben vaak prachtige binnentuinen. Let ook op de deurkloppers.

Historische stad Abyaneh

Prachtig uitzicht op Abyaneh

In de avond spreek ik met mijn kamergenoten af om de volgende dag naar het historische plaatsje Abyaneh te gaan. Voor maar 1 miljoen rial (25 euro) regelen we bij de kiosk tegenover het Ehsan Guest House een privéchauffeur en gids inéén, de zoon van de eigenaar. Hij reed ons in iets meer dan een uur dwars door de woestijn naar Abyaneh. De auto moet buiten het dorp worden geparkeerd.

Aan de voet van de berg Karkas (3899m) ligt het bijzondere dorp Abyaneh, bestaande uit prachtige roodlemen huisjes met houten balkonnen, houten deuren en ook met twee deurkloppers. Het is één van de oudste nog bewoonde dorpen van Iran waar de inwoners  nog een speciaal dialect spreken. Door de geisoleerdheid spreken ze nog Middel Perzisch, de voorloper van de huidige Iraanse taal het Farsi. Ook hebben ze een bijzondere kledingstijl, de vrouwelijk inwoners dragen lange witte hoofddoeken met fleurige opdrukken. Mannen dragen zwarte brede broeken.

Goede wandelschoenen zijn een aanrader, zeker als je iets hoger de stad wil fotograferen. Een bijzondere plek die zeker bezocht moet worden is de Imamzadeh-ye Yahua,  met een prachtige blauw plafond en waterpool. Helaas heb ik daar geen foto van genomen.

Al eeuwen rustig en groen

Gelukkig is het niet zo warm als in Kashan, het is er ook een stuk groener met meer bomen. Tegen de berg aan groeien veel walnootbomen. Rustig lopen een handjevol toeristen door de schone straten van Abyaneh. In een parkje met een waterbron rusten we even uit, ondertussen passeren tientallen geiten ons. Even later komt de boer terug om te vragen of we nog een geit terug hebben zien lopen.

De verloren geit in Abyaneh

Niet alleen een prachtige ervaring rijker van eeuwenoude plek, maar ook inzicht in andere leefstijlen en culturen. Niet alleen die van Iran. Opvallend, de Chinese jongens zijn erg op zichzelf en een beetje grof zelfs tegen onze gids. Weer terug bij het guesthouse aangekomen lopen ze zonder te bedanken weg. Na het pakken van onze spullen neem ik samen met de Duitser een taxi naar het busstation. Op weg naar de meest geliefde en mooiste plaats van Iran: Esfahan!

Grote gaten in de bergwanden worden gebruikt om hooi te drogen

• Verslagtijd: augustus
• Beste reistijd: april

Slideshow van Kashan en Abyaneh